Części mowy w języku angielskim 

Części mowy w języku angielskim składają się z ośmiu głównych typów: rzeczowników, czasowników, przymiotników, przysłówków, zaimków, spójników, przyimków oraz wykrzykników. Są to fundamentalne kategorie gramatyczne, które organizują i klasyfikują słowa w zależności od ich funkcji w zdaniu.

Każda z tych kategorii pełni określoną rolę w strukturze zdania i wspólnie tworzą syntaktyczny szkielet komunikatu. Odmienne części mowy, takie jak rzeczowniki i czasowniki, mają zdolność zmiany formy w zależności od ich funkcji, podczas gdy nieodmienne, takie jak przyimki i przysłówki, pozostają stałe. 

Wyróżniamy 10 części mowy w języku angielskim, choć tradycyjnie najczęściej mówi się o ośmiu. Obejmują one rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, przysłówki, zaimki, spójniki, przyimki, wykrzykniki, a także liczebniki i przedimki. Te kategorie można podzielić na odmienne i nieodmienne.

Odmienne części mowy, takie jak rzeczowniki i czasowniki, zmieniają swoją formę w zależności od kontekstu; na przykład, rzeczowniki mogą mieć formy liczby pojedynczej i mnogiej, a czasowniki mogą zmieniać się ze względu na czas, aspekt czy tryb.

Nieodmienne części mowy, takie jak przysłówki, przyimki czy spójniki, nie ulegają zmianom formy niezależnie od ich roli w zdaniu. Nazywamy je „odmiennymi” i „nieodmiennymi” na podstawie tej właśnie zdolności lub braku zdolności do zmiany formy w różnych kontekstach językowych.

Zrozumienie tej klasyfikacji i jej funkcji jest kluczowe dla pełnego zrozumienia gramatyki i składni języka angielskiego.

W języku angielskim wyróżniamy dwie główne odmienne części mowy:

• rzeczowniki,
• czasowniki.

Są one nazywane „odmiennymi” ze względu na ich zdolność do zmiany formy w różnych kontekstach językowych. Na przykład, rzeczowniki mogą przyjmować różne formy liczby (pojedynczej i mnogiej), a także przypadki (np. possessive case, jak „dog’s”). Czasowniki również ulegają odmianie w zależności od osoby, liczby, czasu, aspektu i trybu.

Ta zdolność do odmiany sprawia, że te części mowy są niezwykle elastyczne i pozwalają na wyrażanie różnorodnych znaczeń i niuansów w komunikacji. Poniżej lista przedstawiająca te odmienne części mowy.

Czasowniki  

Czasowniki w języku angielskim są jedną z odmiennych części mowy i odgrywają kluczową rolę w konstrukcji zdania. Są to słowa, które wyrażają akcję, stan czy zdarzenie.

Czasowniki można odmieniać pod względem osoby (I go, she goes), liczby (he runs, they run), czasu (run, ran, running), aspektu (I am running, I have run) i trybu (run, will run, would run).

Dzięki tej zdolności do odmiany, czasowniki dostarczają istotnych informacji o podmiocie i kontekście działania lub stanu, o którym mówimy. 

Rzeczowniki

Rzeczowniki w języku angielskim są jednymi z odmiennych części mowy i stanowią podstawowe elementy zdania. Służą do nazywania osób, miejsc, przedmiotów, zjawisk czy idei. W zależności od kontekstu rzeczowniki mogą występować w liczbie pojedynczej lub mnogiej (cat, cats) i w różnych przypadkach, jak na przykład possessive case, który wyraża przynależność (John’s book). W angielskim rozróżnia się również rzeczowniki policzalne i niepoliczalne, co ma wpływ na ich odmianę i użycie w zdaniu. 

W języku angielskim wyróżniamy osiem głównych nieodmiennych części mowy, co oznacza, że ich forma pozostaje stała i nie zmienia się w zależności od kontekstu w zdaniu.

Do nieodmiennych części mowy zaliczamy przysłówki, przyimki, spójniki, zaimki, wykrzykniki, liczebniki, partykuły oraz dalsze elementy jak np. formy to be w konstrukcjach jak „it is raining”. Są one kluczowe dla struktury i znaczenia zdań, ale nie podlegają odmianom jak rzeczowniki czy czasowniki.

Zrozumienie ich roli i właściwe użycie jest istotne dla skutecznej komunikacji w języku angielskim. Poniżej lista przedstawiająca te nieodmienne części mowy.

Przymiotniki    

Przymiotniki w języku angielskim są częścią mowy, która służy do opisu lub kwalifikowania rzeczowników i zaimków. Dzięki nim można wyrazić cechy takie jak kolor, wielkość, kształt, ilość czy jakość. Przymiotniki zwykle poprzedzają rzeczownik, którego dotyczą (a „red” apple), ale mogą też wystąpić po niektórych czasownikach jak „be”, „seem”, „become” (The apple is „red”).

Chociaż przymiotniki są w większości przypadków nieodmienne, to niektóre z nich mogą być stopniowane, co pozwala na porównywanie przedmiotów czy osób (big, bigger, biggest). 

Przysłówki    

Przysłówki w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy, która służy do modyfikowania czasowników, przymiotników, innych przysłówków lub całych zdań.

Opisują one okoliczności, w jakich ma miejsce daną akcja lub stan, takie jak sposób (gently), miejsce (here), czas (now), przyczynę (therefore) czy stopień (very). W większości przypadków przysłówki tworzy się przez dodanie końcówki „-ly” do przymiotników (quick – quickly), chociaż są też przysłówki nieregularne, które nie podążają za tym wzorem (well, fast). 

Przyimki    

Przyimki w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy używaną do wyrażania relacji między elementami w zdaniu. Ustalają one związki przestrzenne, czasowe czy logiczne, często łącząc rzeczowniki, zaimki lub frazy z innymi słowami. Przykłady to „in”, „on”, „at”, „with”, „under” i „between”.

W zdaniu, przyimki zwykle poprzedzają obiekt przyimkowy, tworząc w ten sposób frazę przyimkową („in the house”, „on the table”). Chociaż są one niezmienne, ich znaczenie i użycie mogą być dość złożone i często różnią się w zależności od kontekstu. 

Zaimki    

Zaimki w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy, która zastępuje rzeczowniki w celu uniknięcia ich powtarzania lub podkreślenia relacji między elementami zdania.

Obejmują one różne kategorie, takie jak zaimki osobowe (he, she, it), dzierżawcze (his, her), wskazujące (this, that), względne (who, which) i nieokreślone (someone, anything).

W zdaniu zaimki mogą pełnić różne funkcje, na przykład jako podmiot, dopełnienie, czy obiekt przyimkowy. Użycie zaimków pozwala na zwiększenie płynności i spójności wypowiedzi. Mimo że są one formami nieodmiennymi, ich właściwe umiejscowienie i zastosowanie w zdaniu są kluczowe dla zrozumienia i skutecznej komunikacji w języku angielskim.

Przedimki 

Przedimki (zwane również „articles” w języku angielskim) są specyficzną grupą słów używaną głównie przed rzeczownikami, aby określić ich nieokreśloność lub określoność. W języku angielskim wyróżniamy trzy główne przedimki: „a”, „an” i „the”.

„A” i „an” są przedimkami nieokreślonymi i są używane, gdy mówimy o rzeczowniku po raz pierwszy lub gdy rzeczownik nie jest jednoznacznie zidentyfikowany. „The” to przedimek określony, który używamy, gdy mówimy o rzeczowniku, który jest już znany słuchaczowi lub czytelnikowi. Choć są to niewielkie słowa, odgrywają one istotną rolę w strukturze zdania i znaczeniu wypowiedzi. 

Partykuły    

Partykuły w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy, która sama w sobie nie ma konkretnego znaczenia, ale może zmieniać znaczenie innych słów w zdaniu. Najczęściej współdziałają z czasownikami, tworząc tzw. czasowniki frazowe (phrasal verbs), jak w przypadku „give up” czy „look after”.

W zależności od kontekstu, partykuły mogą znacząco wpłynąć na interpretację zdania. Na przykład, „take” i „take off” mają zupełnie różne znaczenia („brać” vs. „wzbijać się w powietrze” lub „zdejmować”). Partykuły mogą też wpływać na intonację i nacisk w zdaniu, jak w pytaniach typu tag questions („You are coming, aren’t you?”). Opanowanie użycia partykuł jest ważne dla efektywnej komunikacji w języku angielskim.

Spójniki  

Spójniki w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy, która łączy słowa, frazy lub zdania w większe konstrukcje. Dzięki spójnikom możliwe jest tworzenie złożonych wypowiedzi i precyzyjne wyrażanie związków między różnymi elementami tekstu.

W angielskim wyróżniamy spójniki współrzędne takie jak „and”, „but”, „or”, oraz spójniki podrzędne jak „although”, „because”, „if”. Na przykład, „and” łączy elementy równorzędne („tea and coffee”), podczas gdy „because” wprowadza zdanie podrzędne przyczynowe („I am tired because I worked late”). 

Wykrzykniki  

Wykrzykniki (ang. interjections) w języku angielskim są nieodmienną częścią mowy, które służą do wyrażania silnych emocji, reakcji lub wezwań. Często stanowią one samodzielne zdania i są zazwyczaj oddzielone przecinkiem lub wykrzyknikiem w pisowni. Przykłady to „Oh!”, „Wow!”, „Ugh!” czy „Hey!”.

Wykrzykniki mogą być używane w różnych kontekstach i do różnych celów – od wyrażania zaskoczenia, radości, frustracji, do przyciągnięcia czyjejś uwagi. Chociaż nie odgrywają one znaczącej roli w strukturze gramatycznej zdania, mają duże znaczenie w komunikacji interpersonalnej, dodając emocjonalny wydźwięk do wypowiedzi. 

Liczebniki

Liczebniki w języku angielskim są częścią mowy, która służy do określenia ilości, kolejności, lub miejsca w jakiejś sekwencji. Podzielone są na liczebniki główne (cardinal numbers), które wskazują na liczbę jednostek (jeden, dwa, trzy itd.), i liczebniki porządkowe (ordinal numbers), które określają pozycję w kolejności (pierwszy, drugi, trzeci itd.). Liczebniki są niezbędne do dokładnego i jasnego przekazania informacji związanych z ilościami, kolejnością i innymi aspektami liczbowymi w komunikacji.”

Ćwiczenia na części mowy po angielsku 

Wykonaj poniższe ćwiczenia i przekonaj się, jak dobrze znasz już części mowy w języku angielskim.