- Jakie są najtrudniejsze języki na świecie?
- Skąd wiadomo, że język jest trudny? Sposoby oceniania poziomu trudności
- Czy język angielski jest trudny?
- Zapisz swoje dziecko na językowe zajęcia z Novakid!
Trudność w opanowaniu języka obcego nie wynika tylko z liczby słówek czy reguł gramatycznych, ale z głębszych różnic pomiędzy systemem językowym, który już znamy, a tym, który próbujemy przyswoić. Dla osoby mówiącej po polsku, niektóre języki obce są łatwiej „przyswajalne” – mają podobne zasady odmiany, znajome dźwięki, czy zbliżoną składnię. Inne zaś wymagają od uczącego się całkowitego przeorganizowania sposobu, w jaki myśli o języku jako narzędziu komunikacji. W tym artykule przyjrzymy się językom, które uznawane są rankingowi najtrudniejszych języków świata.
Jakie są najtrudniejsze języki na świecie?
Nie istnieje jedna, uniwersalna klasyfikacja trudności języków. Jednak wiele instytucji edukacyjnych, takich jak amerykański Foreign Service Institute, regularnie publikuje rankingi oparte na czasie potrzebnym do osiągnięcia biegłości. Trzeba przy tym pamiętać, że lista top 10 najtrudniejszych języków świata będzie wyglądała inaczej dla osoby anglojęzycznej niż dla Polaka. W tej sekcji przyglądamy się językom, których nauka przysparza najwięcej problemów właśnie osobom posługującym się językiem polskim.
1. Język chiński (mandaryński)
Bez wątpienia język chiński jest często wskazywany jako najtrudniejszy język świata – i nie bez powodu. Trzeba opanować tysiące skomplikowanych znaków, z których każdy ma osobne znaczenie i wymowę. Nie pomaga fakt, że to język tonalny – różna intonacja tej samej sylaby, np. „ma”, zmienia jej znaczenie (matka, koń, karcić, pytanie itp.).
2. Język arabski
Czy arabski jest trudny? Dla większości uczących się – zdecydowanie tak. W języku arabskim litery łączą się ze sobą, a krótkie samogłoski… najczęściej się pomija w piśmie. Dodatkowo język ten ma wiele dialektów – Egipcjanin i Marokańczyk mogą mieć trudności ze wzajemnym zrozumieniem. Arabskie słownictwo bazuje na rdzeniach trójspółgłoskowych, co wymaga innego podejścia do nauki. Dla Polaka przyzwyczajonego do alfabetu łacińskiego i innych wzorców słowotwórstwa, to ogromne wyzwanie.
3. Język japoński
Gramatyka japońska opiera się na partykularnym szyku zdań, a odmiana czasowników zależy od stopnia grzeczności. Trzy systemy pisma – hiragana, katakana i kanji – są obowiązkowe nawet w podstawowym poziomie nauki. Do tego dochodzą trzy przypadki gramatyczne, rozbudowane formy uprzejmości, trzy liczby (pojedyncza, mnoga, zbiorowa) i grupy społeczne, które warunkują wybór słownictwa. Dla Polaka to język, który wymaga „przeprogramowania” myślenia.
4. Język węgierski
Mimo że język węgierski używa alfabetu łacińskiego, jego trudna gramatyka bywa prawdziwym wyzwaniem. Zamiast siedmiu przypadków, jak w języku polskim, tutaj mamy ich ponad 20. Odmiana zależy nie tylko od funkcji w zdaniu, ale też od harmonii samogłoskowej i końcówek. Wymowa jest stosunkowo logiczna, ale konstrukcja zdań i odmiana liczebników wymagają dużej praktyki. To reprezentant języków ugrofińskich, więc wspólnego słownictwa z polskim praktycznie brak.
5. Język islandzki
Język islandzki to żywa kapsuła czasu – zachował wiele archaicznych struktur językowych. Użytkownicy muszą przyswoić siedem przypadków gramatycznych, skomplikowane deklinacje i długie złożone słowa. Wymowa często odbiega od zapisu, a sama liczba form czasownikowych i rzeczownikowych może zniechęcić już na starcie. Nie pomaga też ograniczona dostępność materiałów edukacyjnych – Islandzki to język niszowy, a tym samym mniej „przyjazny” dla samouków.
6. Język koreański
Choć alfabet hangul uchodzi za jeden z najbardziej logicznych, sama gramatyka języka koreańskiego przypomina bardziej japoński. Mamy tu różne poziomy uprzejmości, szyk zdania zupełnie inny niż w języku polskim i wiele struktur gramatycznych, które trzeba opanować mechanicznie. Wymowa, choć nie tonalna, zawiera dźwięki nieistniejące w języku polskim. Brak podobieństw słownych czy zapożyczeń dodatkowo podnosi poziom skomplikowania.
7. Język fiński
Fiński, podobnie jak węgierski, należy do języków ugrofińskich. Choć alfabet łaciński może dawać złudne poczucie znajomości, to jednak gramatyka szybko je rozwiewa. W języku tym istnieje około 15 przypadków gramatycznych, a długość słów oraz nietypowe dla Polaków zbitki samogłoskowe i spółgłoskowe potrafią być trudne do wymówienia i zapamiętania. Znaczenie słów może się zmieniać w zależności od końcówki, a zasady odmiany bywają bardzo nieregularne.
8. Język grecki
Język grecki to mieszanka elementów znajomych i zupełnie obcych. Choć alfabet grecki można przyswoić dość szybko, trudność pojawia się w gramatyce: rozbudowany system deklinacji i koniugacji, trzy rodzaje gramatyczne, siedem przypadków, nieregularności i spore różnice między greką klasyczną a nowogrecką. Dla osoby uczącej się greckiego po polsku to język wymagający, choć z czasem – wdzięczny.
9. Język hebrajski
Podobnie jak arabski, język hebrajski należy do grupy języków semickich. Pisany jest od prawej do lewej, a zapis nie uwzględnia większości samogłosek. Gramatyka oparta na rdzeniach spółgłoskowych, bogaty system czasów i kontekst religijno-kulturowy sprawiają, że opanowanie hebrajskiego wymaga intensywnego treningu. Dodatkowym utrudnieniem są formy gramatyczne zależne od rodzaju, liczby i czasownika, co czyni język mało intuicyjnym dla Polaków.
10. Język polski (dla obcokrajowców)
Na koniec warto wspomnieć, że język polski należy do najtrudniejszych języków świata – ale głównie z perspektywy obcokrajowców. Polska gramatyka, siedem przypadków, końcówki żywotne i nieżywotne, wyjątki od każdej reguły, a do tego fonetyka z trudnymi zbitek spółgłoskowych (np. „chrząszcz”, „brzęczy”) – wszystko to sprawia, że polski język staje się jednym z największych wyzwań dla tysięcy uczniów.
Przeczytaj też: Lista 10 języków obcych, których warto się uczyć w 2025 roku
Skąd wiadomo, że język jest trudny? Sposoby oceniania poziomu trudności
W potocznej rozmowie często mówi się, że jakiś język „jest trudny”, ale warto zadać sobie pytanie, co dokładnie to znaczy. Czy trudność języka mierzy się liczbą słówek do opanowania? A może długością nauki do płynnego mówienia? Czy ważniejsze są różnice gramatyczne, czy może problemy z wymową? W rzeczywistości poziom skomplikowania języka można analizować na kilku płaszczyznach, a jego odbiór przez ucznia w dużej mierze zależy od języka ojczystego oraz wcześniejszych doświadczeń.
Dla osoby posługującej się językiem polskim istnieje kilka czynników, które mogą znacznie utrudniać naukę danego języka obcego:
1. Różnice w systemie pisma
Nawet jeśli dany język używa alfabetu łacińskiego, jak na przykład francuski czy niemiecki, jego wymowa może być zupełnie inna niż sugerowałby zapis. Przykładem może być język francuski, w którym wiele liter pozostaje niemych, a wymowa końcówek wyrazów zmienia się w zależności od sąsiednich słów. Jeśli natomiast alfabet jest zupełnie inny — jak w przypadku języka chińskiego, arabskiego czy japońskiego — opanowanie samych znaków może zająć miesiące nauki.
Niektóre języki, jak język arabski, posługują się systemem zapisu, w którym nie oznacza się samogłosek krótkich, co utrudnia odczytywanie słów bez znajomości kontekstu. W języku chińskim natomiast każde słowo zapisywane jest za pomocą skomplikowanych znaków, które nie podpowiadają bezpośrednio, jak je wymówić ani co znaczą.
2. Gramatyka i składnia
Zasadniczą trudnością dla wielu uczących się jest zawiła gramatyka. Przykładowo, język węgierski, mimo że zapisywany alfabetem znanym Polakom, zawiera ponad 20 przypadków gramatycznych, z czego każdy ma swoje końcówki i wyjątki. Z kolei w języku japońskim obowiązuje zupełnie inny porządek szyku zdania i skomplikowany system form grzecznościowych.
Również gramatyka japońska charakteryzuje się obecnością trzech przypadków gramatycznych, systemem partykuł oraz odmiennymi formami czasowników zależnymi od poziomu uprzejmości. Dla uczniów z Polski, przyzwyczajonych do fleksyjnej struktury rodzimego języka, może to oznaczać konieczność nauczenia się zupełnie nowego sposobu myślenia o konstrukcji wypowiedzi.
3. Wymowa i fonetyka
Wielu uczniów zadaje pytanie: „Dlaczego mimo że znam słówka, nikt mnie nie rozumie?”. Odpowiedź zwykle leży w wymowie. Rodzaje wymowy różnią się znacznie między językami — niektóre mają dźwięki zupełnie obce Polakom (np. gardłowe głoski w języku arabskim, nosowe we francuskim), inne posługują się tonami, jak język chiński, gdzie zmiana tonu zmienia znaczenie słów. Nauka prawidłowej wymowy może zająć więcej czasu niż przyswojenie reguł gramatycznych, szczególnie jeśli język ma więcej głosek niż polski.
W przypadku języków tonalnych, takich jak mandaryński, problemem jest to, że to samo słowo może oznaczać coś zupełnie innego w zależności od tonu. Wspomniane wcześniej „ma” może mieć kilka znaczeń, dlatego również najprostsze zwroty – na przykład „do widzenia po chińsku” – wymagają nie tylko znajomości znaku, ale i prawidłowej melodii językowej.
4. Słownictwo i pochodzenie języka
Często zapomina się, jak ważne jest słownictwo. Języki pochodzące z tej samej grupy co polski (np. słowiańskiej) będą zawierały wyrazy pokrewne, ułatwiające naukę. Natomiast języki z innych rodzin – języków ugrofińskich, semickich czy azjatyckich – nie mają z polszczyzną niemal żadnych punktów stycznych. To oznacza, że każde słowo musi być zapamiętane oddzielnie, bez możliwości „zgadywania” znaczenia z kontekstu.
Z tego powodu osoby uczące się np. języka arabskiego lub japońskiego muszą liczyć się z tym, że nauka przysparza najwięcej problemów właśnie na poziomie leksykalnym. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że wiele języków posiada różne dialekty, które nie tylko zmieniają akcent i słownictwo, ale nierzadko nawet strukturę gramatyczną.
Czy język angielski jest trudny?
Język angielski to jeden z najczęściej nauczanych języków obcych na całym świecie. W polskich szkołach obecny jest od lat, a kontakt z nim mamy także przez media, gry, podróże czy muzykę. Z tego względu dla wielu Polaków jest on postrzegany jako język „łatwy” — ale czy słusznie?
Na poziomie podstawowym rzeczywiście wydaje się przystępny. Prosta odmiana czasowników, brak rodzajów gramatycznych, zredukowana fleksja – wszystko to może sprawiać wrażenie, że język angielski jest bardziej „logiczny” niż np. niemiecki czy francuski. Ale trudności pojawiają się na kolejnych etapach nauki.
Największym problemem, na który skarżą się obcokrajowcy uczący się angielskiego, jest wymowa i pisownia. Alfabet łaciński w języku angielskim nie oddaje rzeczywistego brzmienia wyrazów. Przykład? Słowa „though”, „through”, „thought” i „tough” — wszystkie zapisane są podobnie, ale każde czyta się inaczej.
Nie bez powodu mówi się też o angielskim jako języku „idiomatycznym” – bardzo dużo znaczeń nie da się wywnioskować z kontekstu, trzeba je po prostu zapamiętać jako gotowe zwroty. Problemem mogą być też formy gramatyczne w trybach warunkowych, czasach złożonych czy różnicach między angielskim brytyjskim a amerykańskim.
Ostatecznie jednak to, jak efektywna jest nauka zależy od tego, jak podejdziemy do tematu. Języka można się bowiem nauczyć samodzielnie w domu, z pomocą aplikacji i książek lub kursów i korepetycji. Wszystko zależy od naszych potrzeb i poziomu zaawansowania.
Zapisz swoje dziecko na językowe zajęcia z Novakid!
Nauka języków nie musi być trudna – nawet jeśli mówimy o tych uznawanych za najtrudniejsze języki świata! Dzięki platformie Novakid Twoje dziecko może zacząć przygodę z angielskim w sposób naturalny, nowoczesny i skuteczny – niezależnie od poziomu.
Dlaczego warto?
- Zajęcia 1:1 z native speakerami
- Program dostosowany do wieku i etapu rozwoju dziecka
- Nauka przez zabawę – gry, dialogi, animacje
- Lekcje online, bez wychodzenia z domu
- Pierwsza lekcja próbna za darmo
Nie czekaj, aż język stanie się barierą. Zadbaj o lepszy start edukacyjny i pewność siebie Twojego dziecka.
Zapisz dziecko na darmową lekcję z Novakid