Odgłosy zwierząt po angielsku i po polsku  – różnice, które Cię zaskoczą

Dziecko nie potrzebuje znać gramatyki, aby zareagować na „woof-woof” lub „baa”. Dźwięki są prostsze do odtworzenia, silniej zakotwiczone w słuchu, a ich naśladowanie wyzwala emocje i ruch. Z punktu widzenia rozwoju językowego oznacza to, że dźwięki są prelingwistycznym etapem komunikacji, który naturalnie poprzedza formułowanie pełnych zdań.

Wielu nauczycieli angielskiego korzysta z tej właściwości. Podczas pierwszych zajęć dla dzieci pojawiają się odgłosy zwierząt domowych – znane i powtarzalne. Takie podejście jest skuteczne, bo integruje mowę, ruch i emocje – a to właśnie one odpowiadają za trwałe zapamiętywanie.

Zwierzęta znane z najbliższego otoczenia dziecka są dobrym punktem wyjścia. Ich angielskie dźwięki mogą różnić się od tych, które znamy z polskich książeczek. Poniżej kilka przykładów.

Jaki odgłos wydaje kot?

Kot w języku angielskim wydaje dźwięk „meow”, co zapisuje się najczęściej jako meow-meow. Trudno go pomylić z czymkolwiek innym i bardzo łatwo zapamiętać. 

Jakie dźwięki wydaje pies?

W języku polskim pies mówi „hau”, ale w angielskim spotykamy przynajmniej dwa warianty. Pierwszy to „woof”, drugi – „bow-wow”. 

Odgłosy zwierząt na wsi to temat często omawiany nie tylko na lekcjach angielskiego, ale też ukazywany w animacjach, bajkach, piosenkach i podręcznikach dla przedszkolaków. Jest to stały zestaw, który obejmuje te same postacie od dziesięcioleci.

Jaki odgłos wydaje krowa?

Nie sposób mówić o dźwiękach zwierząt, nie wspominając o krowie. W języku angielskim jest to „moo” – długi, głęboki dźwięk, przypominający niskie polskie „muuu”. 

Jaki dźwięk wydaje lis?

W języku angielskim lis nie ma jednego, ustalonego dźwięku jak pies czy kot. Najczęściej przypisuje mu się czasownik to yelp (piszczeć, popiskiwać) lub to bark (szczekać). W zależności od sytuacji lis może też screech (skrzekliwie zawyć) lub howl (wyć), ale to rzadziej spotykane.

Jakie dźwięki wydaje koń?

Najbardziej znany to „neigh”, który odpowiada polskiemu „ihaaa”. Ale konie także robią „snort”, „whinny” lub „nicker”, w zależności od sytuacji. „Neigh” to donośne rżenie, „whinny” to ciche kwilenie, a „nicker” to miękkie prychanie, np. przy powitaniu.

Jakie dźwięki wydaje świnia?

Dźwięki świni w języku angielskim są uproszczone do słowa „oink”, które wypowiada się przez nos, z lekkim „ng” na końcu. Nie ma tutaj zatem polskiego „chrum”. 

Jakie dźwięki wydają kury i koguty?

Dźwięk kury określa się jako „cluck”, czasem też „bawk”, ale najczęściej „cluck-cluck”. Dzieci uczą się, że kury „cluck” podczas grzebania i znoszenia jaj. Dźwięk koguta to z kolei „cock-a-doodle-doo”. Nie ma tu odpowiednika polskiego „kukuryku” – to zupełnie inne brzmienie, inne tempo.

Jakie odgłosy wydają owce i kozy?

Odgłos owcy to w angielskim „baa”, wypowiadane przeciągle, nosowo. Dźwięk kozy to „maa” z lekkim otwarciem szczęki. Oba są łatwe do zapamiętania dla dzieci, bo przypominają głoski, które maluchy uczą się wypowiadać w wieku 1–2 lat.

Nie wszystkie zwierzęta występują w najbliższym otoczeniu dziecka. Niektóre znane są tylko z książek, filmów lub piosenek, co sprawia, że trudniej je skojarzyć z konkretnym dźwiękiem.

Jaki dźwięk wydaje słoń? 

Odgłos słonia określa się w języku angielskim jako „trumpet”. Nie chodzi o instrument, ale o dźwięk przypominający przedęcie – głośne, nosowe, wydawane przez trąbę. To brzmienie jest trudne do naśladowania, ale nazwa dźwięku dobrze oddaje jego intensywność.

Jaki odgłos wydaje indyk? 

Odgłos indyka brzmi jak „gobble-gobble”. To charakterystyczne gardłowe burczenie, które dzieci uczą się naśladować z pomocą nauczyciela. Rytm, jaki indyk nadaje w dźwięku, jest wyraźny – go-bble, z akcentem na pierwszą sylabę.

Jakie dźwięki wydaje niedźwiedź i wilk?

W języku angielskim wilk robi „howl”, z typowym dla wycia przeciągnięciem samogłoski. Z kolei niedźwiedź wydaje z siebie „growls”, które przypominają gardłowe pomruki. 

Jaki dźwięk wydaje dzik?

Angielski odpowiednik odgłosu dzika to „grunt” albo „snort” – czyli chrząkanie lub prychanie. Ze względu na brak jednoznacznego odpowiednika, nauczyciele często opisują ten odgłos w kontekście, a nie poprzez jedno słowo.

Jeśli ten temat przyciągnął Twoją uwagę, to znaczy, że jesteś w dobrym miejscu, by zrobić krok dalej. Dziecko, które rozpoznaje „woof”, „moo” czy „meow”, ma już pierwszy kontakt z angielskim – teraz warto dać mu szansę, by te dźwięki stały się początkiem świadomej nauki języka.

Zajęcia w Novakid to nie nudne powtarzanie, ale prawdziwa przygoda, w której każdy dźwięk jest elementem większej całości. Lektorzy nie tylko pokazują, jak brzmią zwierzęta po angielsku, ale też angażują dzieci poprzez ruch, mimikę, gry i scenki – wszystko po to, by każde nowe słowo zostało z dzieckiem na dłużej.

Zainteresowany/a? Sprawdź, jak wygląda bezpłatna lekcja próbna. Pierwsze efekty nauki będą widoczne już po kilku zajęciach!