8 min
0 komentarze
Czy rodzic może być przyjacielem dla swojego dziecka?
W świecie parentingu co rusz głośno jest o kolejnych nurtach wychowawczych, które pozwalają na różne spojrzenie na role rodzica w życiu dziecka. Podczas gdy jedni rodzice opowiadają się za tym, że dzieci potrzebują jasnego rozgraniczenia ról bycia rodzicem i bycia przyjacielem dla dziecka, inni mają odmienne zdanie i uważają, że relacja dziecka z rodzicem może być oparta na fundamencie przyjaźni.
Jak we współczesnym świecie nauczyć dziecko określonych zachowań, przy zachowaniu jasnych granic opartych na miłości i szacunku? Czy rodzic może być równocześnie przyjacielem własnego dziecka i jak w takiej relacji zachować autorytet jako rodzic? W tym artykule przyjrzyjmy się temu zagadnieniu z różnych perspektyw. Jesteście ciekawi? Zapraszamy do lektury.
Być dla dziecka rodzicem, czy przyjacielem? Czy da się to połączyć?
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że bycie rodzicem i bycie przyjacielem to wykluczające się role. Rodzicielstwo kojarzy się z autorytetem, hierarchią i zasadami podczas gdy przyjaźń opiera się na równości, luźniejszej relacji i mniejszej przestrzeni na granice. Jednak wielu ekspertów z dziedziny pedagogiki sugeruje, że obie role można ze sobą łączyć, mając na uwadze dobro dziecka.
Tworząc relacje bazujące na zaufaniu i otwartości, możemy zbudować z dzieckiem więź, która będzie nie tylko rodzicielska, ale również przyjacielska. Ważne jest, aby umiejętnie zrównoważyć obie te role, aby dziecko czuło się zarówno chronione, jak i rozumiane.
Podczas wyznaczania zasad panujących w domu warto jasno określać role dzieci i egzekwować od nich wykonywanie obowiązków, jednak nie wyklucza to udzielania przyjacielskiego wsparcia, bycia powiernikiem sekretów dziecka i możliwości spędzania czasu wolnego na wspólnych aktywnościach w przyjacielski sposób.
Jaką rolę w życiu dziecka pełni rodzic?
Rodzic to dla dziecka nie tylko opiekun, ale również nauczyciel, mentor, a nawet autorytet moralny. Jego rolą jest wspieranie dziecka w rozwoju, uczenie go odpowiedzialności i umiejętności potrzebnych w dorosłym życiu. Jest to osoba, która ma na celu wychowanie dziecka na samodzielnego, świadomego i kompetentnego człowieka. Będąc przyjacielem i rodzicem w jednej osobie, można pomagać w rozwoju dziecka z zachowaniem uczucia miłości, w atmosferze wzajemnego zaufania, bliskości i zrozumienia.
Kim dla dziecka jest przyjaciel?
Przyjaciel to natomiast ktoś, z kim dziecko może się dzielić swoimi radościami, smutkami oraz tajemnicami. Może to być kolega lub koleżanka z klasy, ale także brat lub siostra oraz rodzic. Przyjacielska relacja oparta jest zawsze na wzajemnym zaufaniu, empatii i akceptacji.
Dziecko na początkowym etapie rozwoju uczy się zasad życia społecznego poprzez obserwację rówieśników. Poprzez przyjaźń zdobywa umiejętności społeczne, które są niezbędne w dalszym życiu. Wytłumaczenie dziecku, na czym polega prawdziwa przyjaźń, bez używania abstrakcyjnych pojęć jest całkiem proste. Będąc przyjacielem dziecka, można na co dzień pokazywać maluchowi, jakie cechy i zachowania czynią nas przyjaciółmi.
Dlaczego rodzice chcą być przyjacielem dla swojego dziecka?
Chęć bycia przyjacielem dla swojego dziecka często wynika z pragnienia zrozumienia swojego potomka i budowy głębokiej, opartej na zaufaniu relacji. Rodzice, którzy decydują się na taki krok, chcą zminimalizować dystans i barierę wiekową, aby dziecko czuło się swobodnie, wyrażając swoje uczucia i myśli.
Takie głębokie połączenie między rodzicem a przyjacielem może zaprocentować brakiem buntu nastolatka i oporu po stronie dziecka, aby mówić o swoich przekonaniach, obawach i odczuciach, ale może też przyczynić się do zbytniej poufałości dziecka względem rodzica i zatarciem granic w rodzinnej hierarchii.
Znaczenie wyznaczania granic miłością i równoważenie relacji w rodzinie
W kontekście połączenia roli rodzica i przyjaciela kluczowe staje się wyznaczanie granic. Podczas gdy przyjaźń sugeruje otwartość i równość, w rodzicielstwie niezbędne jest również wyznaczanie pewnych granic, które będą chronić dziecko i pomagać mu kształtować się jako odpowiedzialna osoba.
Utrzymywanie równowagi w relacji z dzieckiem, nie zaniedbując obowiązków rodzicielskich, jest sztuką, która wymaga wielu umiejętności, w tym empatii, cierpliwości, a także konsekwencji w kształtowaniu zachowań dziecka. Warto być emocjonalnym przewodnikiem dziecka i pilnować dobrej relacji ze swoim dzieckiem.
Jednak umiejętność posiadania kontroli nad możliwością pojawienia się złych zachowań i autorytet do ich korygowania, jest równie istotny w zdrowej relacji rodzic-dziecko. Rodzice, którzy boją się zabronić dziecku czegokolwiek, w obawie przed narażeniem przyjaźni z dzieckiem, nie zawsze potrafią zdobyć się na stanowczość i rozwiązywać merytorycznie problemy, które pojawiają się w rodzinie.
Kogo potrzebuje dziecko – przyjaciela czy rodzica?
W zależności od etapu rozwojowego, na którym znajduje się pociecha, dziecko może potrzebować zarówno przyjaciela, jak i rodzica. Na przykład w okresie dojrzewania, gdy młodzież zaczyna poszukiwać swojej indywidualności, wsparcie przyjacielskie może być nieocenione. Jednak w trudnych sytuacjach, konfliktach czy problemach emocjonalnych, to właśnie postawa rodzica – silnego, stabilnego opiekuna, może okazać się kluczowa.
Idealną sytuacją jest, gdy dziecko rozumie i potrafi rozgraniczyć rolę rodzica od roli przyjaciela, na przykład ze szkolnej ławki. Ale jednocześnie, potrafi też odnaleźć elementy relacji przyjacielskiej podczas spędzania czasu z rodzicami. Na przykład, kiedy wykonujemy obowiązki domowe, to rodzic dowodzi zadaniami i przejmuje autorytet, natomiast w czasie wolnym, gdy beztrosko spędzamy czas, ta hierarchia może ulec nieco rozluźnieniu, na rzecz bliskiej, beztroskiej i otwartej relacji.
Przyjacielska relacja rodzica z dzieckiem – korzyści i zagrożenia
Zbudowanie przyjacielskiej relacji z dzieckiem może pomóc w lepszym zrozumieniu siebie nawzajem oraz większym zaufaniu i otwartości. Bliska, przyjacielska relacja rodzica z dzieckiem buduje także pozytywne wspomnienia, oparte o dobre i szczere emocje.
Z drugiej strony, zbyt bliska relacja może prowadzić do problemów z autorytetem, a nawet zbyt dużej liberalności w kwestiach dyscypliny. Dlatego też ważne jest, aby znaleźć złoty środek, który pozwoli na zachowanie równowagi między przyjaźnią a autorytetem rodzicielskim.
Dodatkowe wskazówki i literatura dla współczesnych rodziców
W procesie budowania zdrowych relacji z dzieckiem warto sięgać po wiedzę i doświadczenie ekspertów z dziedziny psychologii i pedagogiki. Na rynku dostępne są liczne publikacje, które mogą być pomocne w zdobywaniu wiedzy na ten temat.
Warto przyjrzeć się publikacjom „Granice dzieci i dorosłych” dla rodziców młodszych dzieci oraz „Więź. Dlaczego rodzice powinni być ważniejsi od kolegów” dla rodziców starszaków.
Wszystkich rodziców zachęcamy do wykonania specjalnego testu przygotowanego przez ekspertów – Jakim typem rodzica jesteś? Sprawdź, jaki wariant zachowań dominuje w Waszej rodzinie i czy jesteś bardziej przyjacielem swojego dziecka, czy typowym rodzicem z dużym autorytetem.
Podsumowując, łączenie roli rodzica i przyjaciela w życiu dziecka jest wyzwaniem, ale również szansą na zbudowanie głębokiej i satysfakcjonującej relacji z dzieckiem, która przetrwa lata. Dbając o równowagę i respektując indywidualność i osobowość dziecka, możemy odpowiedzialnie kroczyć ścieżką, która przyniesie korzyści obu stronom.
